Drzwi
Najprostszym typem drzwi były jednoskrzydłowe drzwi spągowe, które w tylnej ścianie domów wstawiano jeszcze w pierwszym trzydziestoleciu XX wieku. Ten typ w przypadku drzwi wejściowych był wzbogacany o powierzchnię licową z ukośnie układanych desek lub brusów. Nad drzwiami wejściowymi występował jeszcze niski świetlik, który latem służył do wietrzenia, a zimą zatykano; później wstawiano tam przeszkloną ramę. Od schyłku XIX wieku dominowały drzwi o konstrukcji ramowej z kasetonowymi wypełnieniami, czasem częściowo przeszklone. Świetliki wciąż cieszą się popularnością. Drzwi wejściowe są częścią podłużnej (okapowej) strony domu, nie muszą być bezwarunkowo sytuowane centralnie, jednak nie umieszczamy ich w samym rogu domu (wyjątki są dopuszczalne w określonych obszarach Gór Izerskich, gdzie występują domy szklarzy bez części gospodarczej).
Między drzwiami wejściowymi i narożem domu powinno być co najmniej jedno okno.
Wybieramy ramowe drzwi wejściowe z wypełnieniami, czyli pojedyncze z kasetonami.
W Górach Izerskich zachowało się wiele ramowych drzwi z kasetonowymi wypełnieniami, bardzo pięknie zdobionych ornamentami z motywami geometrycznymi i roślinnymi. Szczególnie w niegdyś bogatych miejscowościach szklarskich dziś jeszcze możemy się spotkać z drzwiami do tradycyjnych chałup w swojej ozdobnej pierwotnej postaci, z tego względu zasługują na uwagę i ochronę.
Jeśli chodzi o kolory, drzwi powinny korespondować z elewacją budynku. Nie oznacza to, że muszą być bezwarunkowo w tym samym kolorze jak konstrukcja zrębowa ścian. Mogą różnić się odcieniem. Właściwe jest wielobarwne wykonanie drzwi, kontrastowe listwy kasetonów, a nawet całe kasetony. Można też użyć koloru kontrastowego w stosunku do ścian, zgodnego z tym, jaki mają obramienia okien. Zasada ta jednak nie obowiązuje, gdy obramienia okien są białe.