Přeskočit na obsah


Powierzchnie ścian murowanych, Stylowe fasady, Reklamy

Powierzchnie ścian murowanych

Pominęliśmy ściany murowane i tynki, jeśli chodzi o obróbkę i typy, z trudem znaleźlibyśmy jakieś cechy specyficzne.

Obowiązywał w tej dziedzinie ogólny gust będący pod wpływem właśnie panujących stylów budowlanych i mód. Do malowania fasad nie musimy wybierać tylko koloru białego. W przeszłości często był też stosowany błękit ultramaryny o różnej intensywności, żółty, ochra i kolor szary. Dawne farby na bazie wapna odróżniały się jednak swoimi miękkimi tonami od stosowanych dzisiaj często zbyt krzykliwych i ostrych kolorów fasad. Nie musimy się zatem bać kolorów, uważajmy jednak na ich odpowiedni odcień i jaskrawość.

Zwłaszcza na budynkach z XX wieku możemy zaobserwować modę na kamienny mur licowy z granitu. Podczas gdy w pierwszej połowie wieku jest to kamień łupany na suterenach i czasem także pierwszych piętrach nowych większych hoteli i schronisk, w drugiej połowie wieku, przede wszystkim w latach 70. i 80. modny stał się wapień łupany i rzeczne kamienie. Materiały te pomogą nam niezawodnie określić okres powstania budynku, ale z pewnością nie moglibyśmy ich uznać za typowe i godne powtarzania. Tynki mogą być zarówno gładkie, jak i „spływające” (wykonywane z rzadkiej, spływającej zaprawy) z opaskami wokół otworów i na narożach.

– Naśladowanie widocznej konstrukcji ryglowej, jak również fałszywe kamienie i inne zdobycze współczesnych technik dekoracyjnych są niepożądane.

Nawet stylowa architektura okresu tzw. Pierwszej Republiki (okres międzywojenny) przejmowała typowe elementy. Tu imitacja zrębu i pionowe deskowanie. Stylowe fasady

Późny romantyzm końca XIX wieku wniósł zwłaszcza do tzw. architektury uzdrowiskowej ośrodków rekreacyjnych niekiedy aż nadmiernie wybujały, eklektyczny dekoratywizm, łączący elementy stylów historyzujących, alpejskiej architektury ludowej, tradycyjnej niemieckiej konstrukcji ryglowej i secesji. W Górach Izerskich od początku XX wieku, w związku z okresem koniunktury w przemyśle szklarskim, zaczęły się pojawiać, zwłaszcza w centrach miejscowości i miasteczek, murowane wille i domy o charakterze miejskim, które mają już specyficzny wyraz architektoniczny, wskazujący na wpływ modnego akurat stylu. Charakterystyczne są bardziej skomplikowane rzuty poziome i kształty dachów, łącznie z wieżyczkami i oknami mansardowymi o różnych kształtach. Fasady są prawie wyłącznie tynkowane, czasem z płaszczyznami cegieł licowych lub elementami szkliwionymi.

Okładziny ścian niektórych pensjonatów, hoteli i nowych czy przebudowywanych schronisk są potem komponowane w rozmaite ornamenty uzupełniane rzeźbionymi i karbowanymi gzymsami, często imitują konstrukcję ryglową (na przykład Labská Bouda, hotel Hubertus Špindlerův Mlýn). Te okładziny fasad dobrze jest zachować i troskliwie rekonstruować jako dokument epoki, w jakiej powstały, jednak szukając inspiracji dla nowych budynków w tradycyjnym duchu, powinniśmy być ostrożni i wstrzemięźliwi.

Reklamy

Trzeba mieć świadomość, że reklamy i oznaczenie zakładu są częścią elewacji budynku. Powinny zatem być wkomponowane architektonicznie.

– Reklama, która zwraca na siebie uwagę za cenę bezguścia i prostactwa, zraża porządnego klienta i wydaje niepochlebne świadectwo właścicielowi.