Fugowanie, Fundamenty
Fugowanie
Przerwy między belkami upycha się wewnątrz suchą masą izolacyjną, wcześniej służyły do tego spęczniałe wióry, teraz są już odpowiednie izolacyjne wełny mineralne.
Tradycyjną masę fugową tworzyła wilgotna mieszanka wapna gaszonego, gliny, pociętej słomy lub plew z małą domieszką piasku. Dziś używamy mieszanki tynkowej uzupełnionej dla uzyskania elastyczności o składnik dyspersyjny. Aby umocować masę fugową nie wypełniamy szczelin gwoździami ani drutem, które mogłyby wywołać zgniliznę.
W przeszłości do szpar były wkładane drewniane kołki, dziś wystarczają nam wyfrezowane rowki na krawędzi ścięcia, z których masa po stwardnieniu nie wypada.
Fugowanie musi być wykonane w jednej warstwie, należy unikać łączenia świeżej fugi z już zaschniętymi warstwami.
Fundamenty
Odporne na deformacje domy o konstrukcji wieńcowej były stawiane na zaskakująco płytkich, kamiennych, często tylko układanych na sucho fundamentach. Pomiędzy kamiennym fundamentem wzmocnionym wapienno-cementowym jastrychem a konstrukcją wieńcową podczas remontów lub w nowych budynkach wkłada się izolację ze zmodyfikowanej papy. W celu zwiększenia wytrzymałości najbardziej zagrożonej, dolnej belki konstrukcji zrębowej, czyli podwaliny, między izolację a podwalinę można włożyć dębowy brus o grubości od 28 do 40 milimetrów.
Wyrównanie kamiennej podmurówki poprawia zastosowanie pasa dobrej jakości cegieł ustawionych obok siebie na sztorc. Pozostawia się w nich regularne wentylacyjne kanały powietrzne, które wentylują przestrzeń pod podłogą.
Otwory są zasłonięte siatką ze względu na gryzonie i owady, na zimę mogą być zatykane. Cegieł się nie tynkuje, pozostają widoczne.
