Přeskočit na obsah


Ogólne zasady i szczegóły

Ogólne zasady i szczegóły

Jak zatem miałby wyglądać dach tradycyjnej architektury Karkonoszy i Gór Izerskich?

Zbyt duża zawietrzna listwa podkreśla nieodpowiedniość blachy prasowanej imitującej dachówkę.

W przypadku budynków, które nie podlegają ochronie konserwatorskiej, fundamentalistyczne obstawanie przy stosowaniu pierwotnych materiałów, na przykład gontu drewnianego, nie jest konieczne. Pożądana jest jednak dbałość o to, aby dach był funkcjonalny i jednocześnie nie kłócił się z resztą budynku.

Uwzględniamy także miejscowe zwyczaje i, zwłaszcza w przypadku imitacji tradycyjnych pokryć sprawdzamy, czy pasują do danej lokalizacji. Bardzo ważny jest kolor pokrycia dachowego, który w odróżnieniu od materiału jest widoczny nawet z dużych odległości. Pozostawmy tradycyjnym materiałom (gont, łupek, papa) ich naturalny kolor, pozostałe materiały zamienne (blacha, sztuczne płytki, asfaltowe pasy) wybierajmy w pierwotnych, tradycyjnych kolorach, czyli ciemniejszych neutralnych odcieniach, od szarości do brązu.

– Nie stosujmy nienaturalnych, żywych kolorów, które dziś oferują katalogi producentów pokryć dachowych – czerwonych, niebieskich, zielonych (ludziom często wydaje się, że kolor zielony na dachu dobrze wygląda w przyrodzie, jednak w przeszłości występował tylko na miedzianych dachach obiektów sakralnych i innych znaczących budowli). Także srebrny, wręcz biały, świecący kolor blachy ocynkowanej, ewentualnie podobnych powłok nie wygląda ładnie w otoczeniu górskiego krajobrazu.

O dobrym końcowym wyglądzie dachu nie decyduje tylko jego kształt i pokrycie, ale także jakość prac dekarskich.

– Wrażenie psują często zbyt duże wiatrownice i zbędna, zbyt potężna obróbka blacharska okapów, co w przypadku nowego, dobrze zabezpieczonego przed obciążeniem wiatrem dachu nie ma uzasadnienia.

Uwagę poświęcajmy też odpowiednim otworom wentylacyjnym w dachach. W przypadku pokryć falistych preferujemy faliste krawędzie (z ewentualną ukrytą obróbką blacharską).